2024 نویسنده: Kevin Dyson | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 23:31
به آخرین باری فکر کنید که آنقدر زیاد خوردید که احساس کردید کاملاً پر شده اید. آیا برای جشن تولد یک دوست یک کیک بزرگ را پاره می کردید؟ در روز شکرگزاری در حال بارگیری بوقلمون و سیب زمینی شیرین هستید؟ یا در خانه تنها بودید، شاید در پایان یک روز سخت؟ بعد از آن چه احساسی داشتید - به سادگی از اینکه خود را معده درد کردید ناراحت هستید؟ یا با احساس گناه یا شرم عذاب شدید؟
خوردن بیش از حد هر چند وقت یکبار طبیعی است. خوردن به دلایل عاطفی نیز همینطور است. دکتر میشل می، نویسنده کتاب Eat What You Love, Love What You Eat، میگوید: «از لحظهای که به دنیا میآییم، با غذا تغذیه میشویم، با غذا پاداش میگیریم، و بنابراین ارتباطات عاطفی با غذا طبیعی است.
با این حال، افرادی که به طور اجباری پرخوری می کنند، ممکن است از غذا به عنوان تنها راه مقابله با احساسات منفی استفاده کنند. در نتیجه، اغلب احساس می کنند که غذا خوردنشان خارج از کنترل است. آنها همیشه به غذا فکر می کنند و بعد از خوردن غذا احساس گناه، شرم یا افسردگی می کنند. می میگوید: «این بسیار متفاوت از احساسی است که یک نفر بعد از خوردن یک وعده غذایی بزرگ روز شکرگزاری، مثلاً احساس میکند. "شاید احساس سیری کنید و ممکن است از خوردن آخرین تکه پای پشیمان شوید، اما شرمنده نیستید."
برخی از افرادی که پرخوری می کنند دارای یک اختلال بالینی به نام اختلال پرخوری (BED) هستند. افراد مبتلا به BED به طور اجباری مقادیر زیادی غذا را در مدت زمان کوتاهی می خورند و پس از آن احساس گناه یا شرم می کنند. و اغلب این کار را انجام می دهند: حداقل یک بار در هفته در یک دوره حداقل 3 ماهه.
همه کسانی که پرخوری می کنند، پرخور نیستند. ممکن است در طول روز مقدار زیادی غذا بخورید، نه همه آن ها در یک جلسه. و ممکن است این کار را به طور منظم انجام ندهید، اما فقط زمانی که احساس استرس، تنهایی یا ناراحتی می کنید.
چگونه شروع می شود؟
در برخی موارد، افراد صرفاً از روی عادت بی فکر پرخوری می کنند، مانند همیشه نشستن با یک کیسه چیپس جلوی تلویزیون در شب. اما اغلب، این نتیجه مشکلات عاطفی اساسی است. داشتن تصویر بدنی منفی می تواند نقش مهمی داشته باشد.
برای بسیاری از افراد، پرخوری اجباری بخشی از چرخه ای است که با یک رژیم غذایی محدود شروع می شود. می آن را چرخه "بخور، توبه، تکرار" می نامد. ممکن است یک رژیم غذایی را شروع کنید زیرا نسبت به وزن یا اندازه خود احساس بدی دارید، اما متوجه می شوید که رعایت آن بسیار سخت است - به خصوص اگر از غذا به عنوان ابزار مقابله استفاده کنید. در نهایت، شما به نقطه شکست رسیدید و غذاهای «ممنوع» پرخوری می کنید، و سپس احساس گناه و شرم ایجاد می شود و محدودیت ها دوباره شروع می شود.
شکستن این چرخه ممکن است سخت باشد. مارشا هودنال، رئیس گرین مونتین در فاکس ران در ورمونت، مرکزی برای زنانی که با پرخوری دست و پنجه نرم می کنند، می گوید: «حتی افرادی که می گویند رژیم ندارند، اغلب ایده های ریشه ای در مورد غذاهای «خوب» یا «بد» دارند.اما وقتی مادهای دارید که به طور طبیعی جذاب، تسکیندهنده و آرامشبخش است و آن را غیرمجاز میکنید، جذابتر میشود.»
آیا مردم می توانند به غذا "معتاد" شوند؟
در سالهای اخیر، اعتیاد به مواد غذایی به یک ایده رایج در میان برخی از دانشمندان تبدیل شده است. این محققان می گویند که برخی از غذاهای پرچرب، قند و نمک اعتیادآور هستند و باعث ایجاد تغییراتی در مغز می شوند که مشابه مواد مخدر ایجاد می شود. مطالعات روی حیوانات نشان داده است که موشهایی که برای مثال قند زیاد مصرف میکنند، میتوانند علائم وابستگی را ایجاد کنند.
اما ایده اعتیاد به غذا بحث برانگیز است. برای یک چیز، درمان استاندارد برای اعتیاد پرهیز است، و این با غذا امکان پذیر نیست. همچنین، می می گوید: «رژیم غذایی یک جزء بسیار قوی از چرخه پرخوری است. از این منظر، برچسبگذاری منفی بر برخی غذاها غیرمفید است.»
هادنال میگوید بدون شک غذا خوردن میتواند ترشح مواد شیمیایی حس خوب را در مغز تحریک کند.اما این باعث نمی شود که غذا به یک ماده اعتیاد آور تبدیل شود. شواهدی وجود دارد که نشان میدهد در واقع این رفتار - چرخه محدود کردن / پرخوری - است که باعث علائم وابستگی میشود، نه خود غذا. حتی برخی از محققان بیان کرده اند که اصطلاح "اعتیاد به خوردن" اصطلاح دقیق تری از "اعتیاد به غذا" است.
چگونه می توانم غذا خوردن اجباری را کنترل کنم؟
به دنبال کمک باشید. رابین بی. روانشناسی در دانشگاه تافتس کار با یک مشاور می تواند به شما کمک کند محرک های روانی - مانند تصویر منفی بدن - را که ممکن است رفتار شما را تحریک کند، کشف کنید.
از برچسب زدن بپرهیزید. «برچسب زدن به خود میتواند به یک پیشگویی خودشکوفایی از نظر ادامه چرخه تبدیل شود.»
در مورد برچسب زدن غذاها هم همینطور است. کانارک می گوید: "غذا غذاست - "خوب" یا "بد" نیست. غلبه بر این باورهای عمیق ممکن است سخت باشد، اما تحقیقات نشان میدهد که اگر چیزی را بخورید که به نظر شما «بد» است، احتمال اینکه بعد از آن پرخوری کنید، بیشتر میشود.»
مکث کنید. وقتی می خواهید غذا بخورید، لحظه ای مکث کنید و از خود بپرسید: آیا من گرسنه هستم؟ می میگوید: «گاهی اوقات مردم آنقدر روی چیزی که میخواهند بخورند متمرکز میشوند که متوقف نمیشوند و از خود نمیپرسند که چرا میخواهند بخورند. اگر از غذا به عنوان ابزاری برای مقابله استفاده میکنید، ممکن است با نشانههایی که نشانه گرسنگی یا سیری هستند، ارتباط نداشته باشید، و مهم است که آگاهی خود را به بدن خود بازگردانید.
محیط خود را تغییر دهید. هادنال می گوید: «عادت اغلب رفتاری است که در خلبان خودکار انجام می شود. ایجاد تغییراتی در محیط خود می تواند تمرکز شما را به رفتارتان بازگرداند و به شما فرصتی دهد تا تصمیم هدفمندتری بگیرید. برای مثال، هادنال میگوید: «اگر همیشه روی صندلی خاصی برای غذا خوردن مینشینید، آن را به جای دیگری در اتاق منتقل کنید - یا کاملاً در جای دیگری بنشینید.»
مصرف هوس - در حد اعتدال. اگر واقعاً هوس چیزی دارید - حتی اگر گرسنه نیستید - به خودتان اجازه دهید مقدار کمی از آن را مصرف کنید.
پایان دادن به رژیم های غذایی محدود. می می گوید: «پرخوری و محدود کردن غذا اغلب دو روی یک سکه هستند. "محرومیت می تواند مانند استرس، عصبانیت یا اضطراب، محرکی برای پرخوری باشد."
توصیه شده:
رتینوپاتی دیابتی: چگونه از از دست دادن بینایی جلوگیری کنیم
رتینوپاتی دیابتی یک بیماری چشمی است که باعث تغییراتی در عروق خونی در بخشی از چشم شما به نام شبکیه می شود. این پوشش پشت چشم شماست که نور را به تصاویر تبدیل می کند. رگ های خونی می توانند متورم شوند، مایع نشت کنند یا خونریزی کنند که اغلب منجر به تغییر بینایی یا کوری می شود.
چرا نمی توانم از رختخواب بیرون بیایم؟ چگونه دیسانیا را مدیریت کنیم
آیا وقتی زنگ هشدار هر روز صبح به صدا در می آید، دچار مشکل می شوید؟ اگر واقعاً زمان سختی دارید، ممکن است چیزی به نام دیسانیا داشته باشید. این بدان معناست که شما به سادگی نمی توانید حدود 1 تا 2 ساعت پس از بیدار شدن از رختخواب بلند شوید. پزشکان آن را به عنوان یک وضعیت پزشکی نمی شناسند، زیرا این یک تشخیص رسمی نیست.
پیشگیری از بزرگ شدن پروستات: چگونه از & جلوگیری کنیم از BPH جلوگیری کنیم
مردان مبتلا به BPH پروستات بزرگتر از حد طبیعی دارند. از هر 10 مرد، 9 نفر در سن 80 سالگی به آن مبتلا خواهند شد. حتی با این شانس ها، ممکن است بپرسید: آیا کارهایی وجود دارد که بتوانم از آن جلوگیری کنم؟ پاسخ کوتاه نه است. برای اکثر مردان، غده پروستات به تازگی رشد می کند و ممکن است به هیپرپلازی خوش خیم پروستات منجر شود، همانطور که به طور رسمی شناخته می شود.
چرا نمی توانم نفس بکشم؟ آلرژی، آسم، AFib، COPD، و بیشتر
تعجبی نیست که بعد از تمرین دچار تنگی نفس شوید. اما آیا زمانی که در حال استراحت هستید یا حتی دراز کشیده اید هوای شما کم است؟ اگر چنین است، ممکن است نشانه ای از یک مشکل بزرگتر باشد. باید فوراً توسط پزشک معاینه شوید. تنگی نفس یکی از علائم بسیاری از شرایط پزشکی است.
چگونه می توانم به خودم کمک کنم بهتر نفس بکشم؟
وقتی تنفس سختی دارید دچار تنگی نفس یا تنگی نفس می شوید. ممکن است متوجه سفتی در قفسه سینه خود شوید یا احساس کنید در حال خفگی هستید. ورزش شدید، ارتفاع زیاد و دمای شدید می تواند باعث تنگی نفس شود. اضطراب، سرماخوردگی و آنفولانزا، کووید-19، چاقی، و بیماریهای قلبی و ریوی نیز میتوانند.