2024 نویسنده: Kevin Dyson | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 23:31
قرنیه لایه بیرونی شفاف و محافظ چشم شماست. همراه با صلبیه (سفیدی چشم شما)، به عنوان سدی در برابر کثیفی، میکروب ها و سایر مواردی که می تواند باعث آسیب شود عمل می کند. واقعیت جالب: قرنیه شما همچنین می تواند مقداری از نور فرابنفش خورشید را فیلتر کند. اما نه خیلی، بنابراین بهترین شرط شما برای حفظ سلامت آن استفاده از یک عینک آفتابی بسته بندی شده زمانی است که در خارج از منزل هستید.
همچنین نقش کلیدی در بینایی دارد. همانطور که نور وارد چشم شما می شود، توسط لبه منحنی قرنیه منکسر یا خم می شود. این به تعیین میزان تمرکز چشم شما بر روی اجسام نزدیک و دور کمک می کند.
اگر قرنیه شما در اثر بیماری، عفونت یا جراحت آسیب دیده باشد، جای زخم ایجاد شده می تواند بینایی شما را تحت تأثیر قرار دهد. آنها ممکن است نور را هنگام ورود به چشم شما مسدود یا منحرف کنند.
ساختار قرنیه
برای درک مشکلات احتمالی، شناخت قسمت های قرنیه کمک می کند. دارای سه لایه اصلی است:
اپیتلیوم. خارجی ترین لایه. از ورود مواد بیرونی به چشم شما جلوگیری می کند. همچنین اکسیژن و مواد مغذی اشک را جذب می کند.
Stroma. لایه میانی و ضخیم در پشت اپیتلیوم قرار دارد. بیشتر از آب و پروتئین هایی تشکیل شده است که به آن حالت کشسان اما جامد می دهد.
اندوتلیوم. این یک لایه تک سلولی در پشت استروما است. زلالیه، مایع شفافی در محفظه جلویی چشم شما، در تماس دائمی با این لایه است.مانند پمپ کار می کند. استروما مایع اضافی را جذب می کند و اندوتلیوم آن را بیرون می کشد. بدون این عملکرد، استروما غرق در آب می شود. قرنیه شما مات و مبهم می شود، و همچنین بینایی شما نیز همینطور.
علائم مشکلات قرنیه
اصطلاح بیماری قرنیه به بسیاری از شرایطی اطلاق می شود که این قسمت از چشم شما را تحت تأثیر قرار می دهد. اینها شامل عفونتها، تجزیه بافتها و سایر اختلالاتی است که از والدین خود دریافت میکنید.
قرنیه شما معمولاً پس از اکثر جراحات جزئی یا عفونت ها خود را بهبود می بخشد. اما در طول فرآیند بهبودی، ممکن است علائمی مانند: را مشاهده کنید
- درد
- تاری دید
- پاره شدن
- قرمزی
- حساسیت شدید به نور
این علائم همچنین با سایر مشکلات چشمی نیز همراه است، بنابراین ممکن است نشانه مشکل جدی تری باشد که نیاز به درمان خاصی دارد. اگر آنها را دارید، به چشم پزشک مراجعه کنید.
چه شرایطی می تواند باعث آسیب شود؟
کراتیت: این التهاب گاهی پس از ورود ویروسها، باکتریها یا قارچها به قرنیه رخ میدهد. آنها می توانند پس از آسیب وارد شوند و باعث عفونت، التهاب و زخم شوند. اگر لنزهای تماسی شما باعث آسیب چشم شوند، این نیز می تواند منجر به کراتیت شود.
علائمی که باید به آنها توجه کرد:
- درد شدید
- تاری دید
- پاره شدن
- قرمزی
- حساسیت شدید به نور
- ترخیص
درمان معمولاً شامل قطره های چشمی آنتی بیوتیک یا ضد قارچ است. برخی از افراد به داروهای ضد ویروسی و قطره های چشمی استروئیدی نیاز دارند.
هرپس چشمی (هرپس چشم): مانند تاول های تب، این عفونت ویروسی می تواند بارها و بارها عود کند. علت اصلی ویروس هرپس سیمپلکس I (HSV I) است، همان ویروسی که منجر به تبخال می شود. همچنین می تواند ناشی از ویروس هرپس سیمپلکس II (HSV II) مقاربتی باشد که باعث تبخال تناسلی می شود.
این وضعیت باعث ایجاد زخم در قرنیه می شود. با گذشت زمان، التهاب می تواند به عمق قرنیه و چشم شما گسترش یابد.
هیچ درمانی وجود ندارد، اما اغلب می توانید آن را با داروهای ضد ویروسی یا قطره های چشمی استروئیدی کنترل کنید.
هرپس زوستر (زونا): فقط در صورت ابتلا به آبله مرغان می توانید به آن مبتلا شوید. بیماری خارش دار از بین می رود، اما ویروسی که باعث آن می شود از بدن شما خارج نمی شود. در اعصاب شما می ماند، اما فعال نیست. بعداً در زندگی، می تواند به سمت اعصاب حرکت کند و قسمت های خاصی از بدن مانند چشم شما را آلوده کند. بثورات زونا روی صورت می تواند باعث ایجاد زخم در قرنیه شود. آنها معمولا خود به خود بهبود می یابند، اما داروهای ضد ویروسی و قطره های چشمی استروئیدی موضعی می توانند التهاب را کاهش دهند.
هرکسی که در معرض ویروس آبله مرغان قرار بگیرد ممکن است به زونا مبتلا شود، اما احتمال ابتلا به این موارد بیشتر است:
- بزرگسالان، به ویژه بالای 80 سال
- افرادی با سیستم ایمنی ضعیف
در صورت داشتن علائم به پزشک خود مراجعه کنید. اگر بالای 50 سال دارید، واکسن بزنید.
دژنراسیون قرنیه
انواع مختلفی وجود دارد. این بیماری ها می توانند مشکلاتی در ساختار قرنیه ایجاد کنند:
قوز قرنیه: این بیماری قرنیه شما را نازک می کند و شکل آن را تغییر می دهد. قرنیه شما شیبدار می شود و در قسمت پایین به شکل مخروطی در می آید. معمولاً در سنین نوجوانی شروع به تاری دید می کند و در اوایل بزرگسالی بدتر می شود. تغییرات در انحنای قرنیه می تواند باعث ایجاد انحراف خفیف تا شدید، به نام آستیگماتیسم و معمولا نزدیک بینی شود. این بیماری همچنین می تواند باعث تورم، زخم روی قرنیه و از دست دادن بینایی شود. دید در شب شما ممکن است آنقدر بد شود که نتوانید پس از تاریکی رانندگی کنید.
دلایل عبارتند از:
- ژنتیک (شما می توانید تمایل به این بیماری را از والدین به ارث ببرید)
- ضربه چشم (در اثر مالش زیاد چشم ها)
- بیماری های چشمی مانند رتینیت پیگمانتوزا، رتینوپاتی نارس، و کراتوکونژونکتیویت بهاری، همراه با سندرم داون، استخوان سازی ناقص، بیماری آدیسون، آموروز مادرزادی لبر، و سندرم اهلرز دانلوس با کراتوکونوس مرتبط هستند.
در ابتدا، عینک یا کنتاکت نرم می تواند مشکل را حل کند. با ادامه بیماری، ممکن است نیاز به استفاده از لنزهای سفت و سخت قابل نفوذ گاز داشته باشید. برای افراد مبتلا به قوز قرنیه زودرس، روشی به نام اتصال عرضی قرنیه قابل انجام است. در طول این عمل، پزشک قطره های چشمی ریبوفلاوین را تزریق می کند و چشم ها در معرض مقادیر کمی نور UV قرار می گیرند. این روش اغلب از بدتر شدن قوز قرنیه جلوگیری می کند و می تواند از نیاز به جراحی قرنیه جلوگیری کند.
تعداد کمی از افراد مبتلا به قوز قرنیه به پیوند قرنیه نیاز دارند. در طی این روش، پزشک قرنیه آسیب دیده شما را با قرنیه اهدایی جایگزین می کند. این عمل معمولا موفقیت آمیز است. اما احتمالاً همچنان به عینک یا مخاطبین نیاز دارید تا واضح ببینید.
دیستروفی قرنیه: بیش از ۲۰ مورد از این بیماری ها وجود دارد. آنها باعث ایجاد مشکلات ساختاری در قرنیه شما می شوند. برخی از رایج ترین آنها عبارتند از:
دیستروفی Map-dot-Fingerprint. این روی لایه پشتی اپیتلیوم شما تأثیر می گذارد که آن را از استروما جدا می کند. به طور نامنظم رشد می کند (در بعضی جاها ضخیم، در بعضی جاها نازک). این باعث بی نظمی در قرنیه شما می شود که شبیه نقشه ها، نقطه ها و اثر انگشت های کوچک است.
معمولاً بزرگسالان بالای 40 سال را مبتلا می کند. معمولاً بدون درد است، بینایی شما را تحت تأثیر قرار نمی دهد و بدون درمان بهتر می شود. اما گاهی اوقات لایه اپیتلیال ممکن است فرسوده شود و اعصابی که قرنیه شما را پوشانده اند در معرض دید قرار دهد. این باعث درد شدید می شود، به خصوص وقتی صبح از خواب بیدار می شوید. همچنین می تواند منحنی طبیعی قرنیه شما را تغییر دهد و باعث آستیگماتیسم، نزدیک بینی یا دوربینی شود.
با تغییر قرنیه، دید شما ممکن است تار شود. همچنین ممکن است متوجه شوید:
- درد متوسط تا شدید
- افزایش حساسیت به نور
- پارگی بیش از حد
- احساس اینکه چیزی در چشم شماست
درمانها شامل چسب چشم، لنز تماسی نرم "بانداژ"، قطره چشم، پماد، "پاک کردن آن" یا برداشتن لایه شل است. این یک روش جزئی است که پزشک شما می تواند در مطب خود انجام دهد.
دیستروفی فوکس: این بیماری ارثی باعث تجزیه آهسته سلول های اندوتلیال و تورم قرنیه می شود.این امر حذف آب از استروما را دشوارتر می کند. چشم شما متورم می شود و بینایی شما بدتر می شود. ممکن است مه و تاول های کوچک روی سطح ظاهر شوند.
علائم بیماری ممکن است در دهه 30 یا 40 سالگی ظاهر شود، اما حدود 20 سال طول می کشد تا بینایی شما را تحت تأثیر قرار دهد. زنان بیشتر از مردان به آن مبتلا می شوند.
یک نشانه اولیه: با تاری دید از خواب بیدار می شوید که در طول روز به آرامی از بین می رود. با بدتر شدن بیماری، تورم ثابتتر میشود و بینایی تار میماند.
درمان شامل:
- قطره چشمی/پماد
- خشک کردن قرنیه متورم خود با سشوار (در طول بازو) دو یا سه بار در روز
- پیوند قرنیه (کامل یا جزئی)
دیستروفی شبکه: این فیبرهای پروتئین غیر طبیعی در استروما است. این می تواند در هر سنی اتفاق بیفتد، اما تغییرات اولیه را می توان در دوران کودکی مشاهده کرد.
نام خود را از خطوط شفاف پروتئین ها گرفته است. آنها می توانند قرنیه شما را کدر کرده و دید شما را کاهش دهند. آنها می توانند لایه اپیتلیال شما را فرسوده کنند.
درمانها عبارتند از:
- قطره چشمی با نسخه
- پماد
- لکه های چشم
- پیوند قرنیه
علائم ممکن است با درمان از بین بروند، اما با گذشت زمان ممکن است نیاز به پیوند قرنیه داشته باشید. نتایج این جراحی معمولاً خوب است، اما این وضعیت ممکن است عود کند.
مشکلات قرنیه چگونه تشخیص داده می شود؟
نیاز به معاینه کامل توسط چشم پزشک دارید.
آیا می توانید از آنها جلوگیری کنید؟
اگر از لنزهای تماسی استفاده می کنید دستورالعمل های بهداشتی دقیق را دنبال کنید. استفاده نادرست دلیل اصلی ابتلا به بیماری های قرنیه است. این احتمال ابتلا به عفونت قرنیه مرتبط با استفاده از آنها را کاهش می دهد. با لنزهای تماسی نخوابید، حتی اگر مورد تایید FDA باشند. این عادت خطر ابتلا به عفونت قرنیه را تا حد زیادی افزایش میدهد.
شما نمی توانید از بیماری هایی که از والدین خود دریافت می کنید (مانند دیستروفی) جلوگیری کنید. اما اگر زودتر آنها را پیدا کرده و درمان کنید، می توانید به بینایی خود بچسبید.
توصیه شده:
درمان پیوند متقابل قرنیه (CXL) برای قوز قرنیه توضیح داده شد
پیوند متقابل قرنیه درمانی برای مشکل چشمی به نام قوز قرنیه است. در این وضعیت، قسمت جلویی چشم شما که قرنیه نام دارد، نازک شده و به مرور زمان ضعیفتر میشود. این باعث برآمدگی آن به شکل مخروطی می شود که می تواند دید شما را مخدوش کرده و دیدن آن را سخت کند.
دیستروفی قرنیه: علائم، علل، و درمان
دیستروفی قرنیه گروهی از بیماریهای نادر و ژنتیکی هستند که قرنیه، قسمت جلویی چشم را تحت تأثیر قرار میدهند. بیش از 20 نوع وجود دارد که هر کدام علائم متفاوتی دارند. همگی باعث تجمع مواد خارجی در یک یا چند لایه قرنیه می شوند. با گذشت زمان، دید شما ممکن است کدر یا تار شود.
زخم قرنیه: علل، علائم، تشخیص و درمان
زخم قرنیه چیست؟ زخم قرنیه یک زخم باز روی قرنیه است، لایه شفاف نازک روی عنبیه شما (قسمت رنگی چشم). به عنوان کراتیت نیز شناخته می شود. علائم زخم قرنیه زخم قرنیه می تواند باعث: قرمزی درد شدید احساس اینکه چیزی در چشم شماست اشک چرک یا ترشح غلیظ از چشم تاری دید درد هنگام نگاه کردن به نورهای روشن پفک پلک لکه سفید گرد روی قرنیه شما چه زمانی با پزشک خود تماس بگیرید اگر متوجه شدید فوراً با پزشک خود صحبت کنید:
قوز قرنیه: علل، علائم، تشخیص و درمان
معمولا قرنیه شما، عدسی شفاف بیرونی یا "شیشه جلو" چشم، گنبدی شکل مانند یک توپ دارد. گاهی اوقات این سازه به اندازه کافی قوی نیست که شکل گرد خود را حفظ کند و مانند یک مخروط به سمت بیرون برآمده می شود. به این قوز قرنیه می گویند. فیبرهای ریز پروتئین در چشم شما به نام کلاژن به نگه داشتن قرنیه در جای خود کمک می کند.
درمان سایش قرنیه: اطلاعات کمک های اولیه برای سایش قرنیه
در صورتی که: به دنبال مراقبت اضطراری باشید درد، تغییر در بینایی یا افزایش حساسیت به نور پس از خراش یا ضربه به کره چشم وجود دارد یک جسم خارجی در چشم یا پلک یا زیر پلک وجود دارد از دست دادن بینایی وجود دارد چیزی با سرعت زیاد یا با نیروی زیاد به چشم برخورد می کند 1.